Covid-19 Küresel Salgını Sürecinde Rekreasyona Aktif Katılımın Yalnızlık Algısına Etkisi

Özet

Covid-19 pandemi süreci yaşam şekillerini değiştirmekle birlikte, birey üzerinde bir takım psikolojik etkilere neden olduğu görülmektedir. Özellikle bu süreçte geleceğin rekreasyon yöneticilerinin yalnızlık algılarının hangi değişkenler ile ilişkili olduğunun tespit edilmesi, ilerleyen süreçte toplumsal bunalımların yeniden yaşanması durumunda, bireysel yalnızlık algısının nasıl azaltılabileceğini göstermesi açısından önemlidir. Araştırmanın çıkış noktası, Covid-19 pandemi sürecinde yalnızlık algısını etkileyen faktörleri belirlemektir. Bu nedenle araştırmanın amacı; Rekreasyonel etkinliklere katılımın yalnızlık algısına etkisinin olup olmadığını belirlemektir. Nicel bir araştırma olarak tasarlanan bu çalışmada, betimsel tarama deseni kullanılmış ve örnekleme yöntemi olarak basit tesadüfi örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini Necmettin Erbakan Üniversitesi Turizm Fakültesi Rekreasyon Yönetimi bölümü öğrencileri oluşturmaktadır. Çalışma verileri “UCLA Yalnızlık Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizi açık kaynak kod yazılımlı “Jamovi” paket programı kullanılarak yapılmıştır. Verilerin dağılımını belirlemek için çarpıklık-basıklık testi yapılmıştır. Analiz sonucunda verilerin normal bir dağılıma sahip olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyet ve rekreasyon faaliyetleri katılım durumuna göre anlamlı bir farklılık olup olmadığını tespit etmek için “t-testi”, gelir durumu, sınıf ve rekreasyon faaliyetleri için ayrılan zamana göre anlamlı bir farklılığın olup olmadığını tespit etmek amacıyla tek yönlü varyans analizi “ANOVA” testleri uygulanmıştır. Bulgulara göre; Rekreasyonel etkinliklere aktif olarak katılan bireylerin yalnızlık algısı, pasif olarak katılan bireylere kıyasla oldukça düşüktür. Sonuç olarak; rekreasyon faaliyetlerine aktif katılım yalnızlık algısını düşüren en önemli unsurdur.